że zna tego mężczyznę. Po chwili już wiedziała. John Powers i Nick Winters to jedna i ta sama osoba! Drżącą ręką odstawiła fotografię i cofnęła się o krok. Nagle dotarło do niej, że Powers obserwował ją i Emmę już od dłuższego czasu. Flirtował z nią i brał małą na kolana! Był nawet w jej domu. Sama go wpuściła. Tej nocy, kiedy zginął Richard. Kiedy John go zamordował. Wszystkie fakty połączyły się nagle w jedną całość. Nareszcie zrozumiała, o co mu wówczas chodziło. Przerażona Kate uniosła dłoń do ust. Mógł je wtedy zabić. Ją i Emmę. I to bez najmniejszych problemów. Były przecież same i bezbronne. Oczywiście wiedział o tym. Kate przycisnęła dłonie do oczu. Dlaczego tego nie zrobił? To przecież było takie proste. Nagle zrozumiała. John Powers nie pracuje w tak chaotyczny sposób. Ręce opadły jej bezwładnie. Ten sukinsyn zabiera się do pracy metodycznie. Wszystko musi odbyć się we właściwym czasie. Tak jak to sobie zaplanował. Spojrzała raz jeszcze na zdjęcie, przypominając sobie, co Nick mówił o lojalności i zaufaniu. Tess. Nie rozumiała, co to lojalność i przywiązanie. Słowo ,,wierność’’ nic dla niej nie znaczyło. Kate opadła na kanapę. Chłopak Tess wciąż utrzymywał, że jest niewinny. Przyznał, że się z nią pokłócił i zostawił przy samochodzie, stojącym w pobliżu ,,Uncommon Bean’’. Odjechał, nie czekając, aż wsiądzie do swego auta. Przysięgał, że widział ją wtedy po raz ostatni. Kate, tak jak wszyscy, myślała, że kłamie. Nie rozumiała tylko, po co zniszczył jej witraże. Wyglądało to na osobistą zemstę. Coś, co miało być wymierzone w nią, a nie w Tess. Wcześniej pytała Nicka, czy może od niego odkupić witraż. Pamiętała też dziwną rozmowę o artystach i twórczości. A także to, jak nieswojo się wówczas czuła. ,,Mam teraz na własność część twojej duszy’’. Chciał, żeby właśnie tak się czuła. Bawił się z nią w kotka i myszkę. Cieszyło go, że biedna mała myszka nawet nie wie, że ma być zjedzona. Wiedziała już, że to John zabił Tess. Zniszczył też jej witraże. Ale po co? – zastanawiała się, znowu przyglądając się z bliska fotografii, jakby gdzieś tam mogła znaleźć odpowiedź. Ścisnęła ramkę. Co miał przeciwko Tess? Dlaczego źle jej życzył? Może zabił ją przypadkowo. Może Tess zauważyła, że ktoś włamał się do kawiarni. Dobry Boże! Jej notatnik! Kate skoczyła na równe nogi. Zdjęcie wyśliznęło się z jej drżącej dłoni i cienka szybka roztrzaskała się o podłogę. Mając jej notes, John znał wszystkich jej znajomych. Wiedział, gdzie mieszkają i kim dla niej są, gdyż Kate wpisywała obok informacje typu ,,interesy’’ albo ,,rodzina’’. Znajdował się tam również adres Luke’a, pomyślała, czując, jak strach pełznie po jej ciele niczym oślizła żmija. Nie tylko wiedział o Luke’u, ale jako stały klient mógł coś podsłuchać w ,,Uncommon Bean’’. Zamknęła oczy, próbując sobie przypomnieć, co powiedziała Blake’owi i Marilyn, kiedy zadzwoniła do kawiarni z mieszkania Luke’a. Wyjaśniła, że wyjechała do Houston, do przyjaciela. Ż e musi dojść do